دلم باران می خواهد

دلم باران می خواهد

بدون چتر و بارانی

پر از برق آسمان اندر نگاه عابران خیس

دلم باران می خواهد

از جنس پاییزی

به همراه وزیدن های باد 

به همراه  طوفان ها

و تکان های تند و پی در پی 

به دامن های دختران شهر

و ریزش های برگ و قطره های آب

  دلم یک تنهایی مطلق

دلم پرسه هایی از جنس خویش می خواهد

ای عابران کوچه ی فرهاد

مرا تنها بگذارید

گریه ام را هیچ تسکین نیست

من از زندگی سیرم

در این پاییز می میرم

دلم سرد و کلامم سرد

هوای خانه ام هم سرد

مرا پاییز می گیرد

مرا تنها بگذارید

صدای شُرشُر باران مرا از غم می شورد