من و خدا

پیرو پیشنهادات دوستمون آقا امیر این متن رو می نویسم.  

مشکلات و خواسته ها رو تیتر کردم و همان طور که فرموده بودید در قنوت و بعد نماز و قرآن و ... مطرح کردم.

اجابت نشد حتی یک دانه 

عجول نیستم خواسته ای دارم که بیش از 12 ساله ازش می خوام اجابتش نکرده هنوز, تمام مقدمات و پیش زمینه هاش گاهی اتفاق میفته اما به هدف اصلی نمی رسم.

حتی یک روزنه ای نیست که بشه بهش دل داد, بله خدا هست درست اما زندگی که همه اش رنج باشد را چه سود؟

مگر نمی گویند از دری که فقر وارد شود از در دیگر ایمان خارج می شود مثال رنج هم همین است مگر چند بار و چطوری باید خواست تا جواب بدهد.

برای او که کاری ندارد چیزی که برای همه فراهم کرده نوبت من رسید صلاح نیست حکمتی داره؟

کاش رنج من یکی بود از در و دیوار و آسمان و زمین درد می بارد برام

وقتی بیش از ظرفیتم رنج می کشم وقتی حتی برای دلخوشی ام حتی یک خواسته ی کوچکم را هم اجابت نمی کند دیگر چطوری بخواهم

باقی مردم گویا ایمانی خالصانه دارند که تا چیزی طلب می کنند جوابشان را می دهد

از طفولیت تا به الان آنچه فراهم کرد زمینه ی رنج بود و رنج بود و رنج

دیگر نمی دانم چطور بخواهم؟

خدایی که ترا تسکین ندهد خدایی که صدایت را مدام بی جواب بگذارد خدایی که زخم  زخم وجودت را نبیند چطور مهربانی است؟

در حال حاضر تنها لطفی که می تواند به من روا کند مرگ است و بس

دیگر از آن اندک امید هم خبری نیست در دلم 

نه خدا را می خواهم و نه خویش را