رنج دنا

دامنش را سپید پوشیده و فخر افشانی می کند

قله ای که قرن هاست شاهد درد مردمانی است 

که ریشه های استقامتش از این خاک است

از کجا می داند 

که با رقص خورشید سیاهیِ داغی جدید بر میلیون ها نفر نقش می کشد

مگر می شود کوهی که نماد وفا و معرفت بوده است 

مگر می شود آنچه ریشه دارد

بر زاده ی خود خیانت کند

خائن آن هایی هستند که بی دغدغه سر می گذارند بر دامن خواب

بدون ذره ای اندیشه بر نحوه ی مدیریت 

 

آن هایی که در شبکه ها با سرعت نور ویدیو منتشر می کنند 

که مدیریتمان قوی است

امکاناتمان عالی است

و فخرشان گوش فلک را به شکوا در آورده است

الان دنا محکوم است به نامهربانی به بی وفایی

دنا ای کوه پر صلابت 

که سالهاست درد ها در سینه داری

از رنج مردمان سرزمینت 

نرنج از بی معرفتی ها

اینجا دیار مسئولینی است 

که همیشه عادت دارند به حواله کرد بی تدبیری ها و کم کاری های خود

گرم کن دامنت را 

برای شصت و پنج بالی که به سویت آمدند

مهربان باش

دلت دریا

یادمان نرفته تا بوده مقصر یا آتش بوده یا اقیانوس یا کوه 

...

نمی دونم چرا این سانحه هم چون سانچی برام قابل هضم نیست

خدا به بازمانده هاشون صبر بده 

ایران نفرین شده ی ما