بی شعوران تاریخ

فک می کنیم زرنگ شده ایم هر کسی از راه می رسد تا سر دیگری را شیره بمالد و راحت بگذرد و به ریشش بخندد,  یکی احساس را نشانه می گیرد, دیگری دارایی را و نفر بعدی روحیات طرف را و هم چنان این روال ادامه دارد.

وقتی به سر پرتگاه می رسیم نمی دانیم چطوری بر سر و رویمان بکوبیم چطوری از دیگران التماس کمک کنیم میخواهیم خودمان را به هر دری بزنیم تا از آن بن بست راحت شویم اما ای دل غافل یادمان نمی آید با مثلا زرنگ بازی هایان چه بلاها بر سر دیگران آورده ایم, چه افرادی را کشته ایم و یا با حماقتمان چه تاوان سنگینی به دیگران داده ایم که مثلا شاهکار کرده ایم. 

طرف کانتینر کانتینر تریاک و مواد افیونی جابجا می کند و چه زندگی مجللی بنا کرده است که چشمان همه حیرت زده اند از برق افشانی قصر زندگی اش, چه برو بیایی دارد تازه می شود یکی از معتمدین شهر و به ریش جوانانی می خندد که از حاصل دستان او زندگیشان نابود شده است, تازه روزی که به گرفتاری مبتلا می شود همین مردمی که زخم دیده ی امثال این ها هستند دلشان می سوزد که بیچاره پسرش در فلان خرابه زیر تزریق مواد جان داده است.

+ بی شک به بازی روزگار اعتقاد عجیبی دارم.

+ متاسفام برای آنانی که می اندیشند گریه زن از روی عادت است, داریم زن هایی که گریه برایشان زنگ پایان است.

+خوش بحالت اگر شرافت داری و وجدانت بیدار است.