ماجرای گوشی و حاج آقا

امشب آزمایش رو بردم نشون بدم قبلش برای کار یکی از آشنایان لازم بود بریم بیمارستان دولتی, گفتن خانم دکتر ساعت 5 میاد ما 4 وقت گرفته بودیم یه ردیف صندلی 4 تایی خالی بود من و خواهرم و شوهرش نشستیم بعد یه آقای مسنی اومد کنار شوهرخواهرم نشست.

شوهر خواهرم تو مکان های عمومی که شلوغه اکثرا گوشیش دستشه بازی می کنه این حاج آقا گیر داد بهش, اونی که این موبایل و بازی ها رو کشف کرد خوب شما جوون هارو مشغول کرده که در جوابش گفت آره حاج آقا واقعا دستش درد نکنه.

اسباب خنده من و خواهرم فراهم شد حاج آقاهه باز گیر میداد و این باز سرش تو گوشی بود, خواهرم گفت از رو هم نمیره حداقل گوشیشو بذاره جیبش من گفتم بهتر اینه که اینجا خانم ها رفت و آمد می کنند چشمش بیفته به این و اون 

داره بازیش رو میکنه بهتره 

یه آقایی رد شد نصف سرش کچل بود حاج آقاهه گفت سرش رو نگاه چه صافه با پاشنه کفش بزنی پهن زمین میشه به خواهرم گفتم نگاه همون بازی صد شرف داره 

این گذشت یه خانمی رد شد پاشنه بلند پوشیده بود باز گفت کفش هاشو نیگاه چه پاشنه ای داره الهی که بخوره زمین با این کفشش

چند تا خانم دیگه هم رد شدن این باز متلک انداخت حالا من این ورتر بودم درست نمیشنیدم وقتی رفتیم تو ماشین شوهرخواهرم گفت یه چیزایی گفته وقتی می دید خانمی رد شده میخواستم بچسبونمش به دیوار مردیکه احترام ریش سفید خودش رو هم نگه نمیداره.  

بعدش منو رسوندن مطب دکترم و خودشون رفتن دنبال داروها

مطب خیلی شلوغ بود یه خانمی منو کنار خودش جا داد و پرسید مشکلم چیه براش توضیح دادم اشاره کرد به یه آقای جوونی گفت این برادرمه از ظاهرش متوجه شدم شیمی درمانی میشه چون مژه و ابرو نداشت سرشم کلاه بود گفت 29 سالشه سه تا بچه داره گفتم پس خانمش کجاست گفت شهرستان زندگی میکنن بچه ی کوچیک داره خونه ی من اینجاست اومده برا مرحله هفتم شیمی درمانی پلاکت خونش مشکل داره امشب قراره بستری بشه.

ما تو خانوادمون نداشتیم کسی سابقه این بیماری داشته باشه پدر خدا بیامرزم که سرطان داشت ما یک هفته قبل فوتش فهمیدیم سرطان داره از بس کادر پزشکی قویه هر پزشکی یه چیزی میگفت آخرش تو MRI مشخص شده غده داره که دیر شده بود کمیسیون پزشکی نظرش این بود اول عمل بشه بعد دوره شیمی درمانی آغاز بشه پدرم به دلیل ضعف شدید بدنی چند ساعت بعد از عمل فوت شد. این پزشک منم اون موقع مسافرت خارج کشور رفته بود یه پزشک دیگه تشخیص داد و فورا منتقل شد مشهد

برا همین فرصت رو غنیمت شمردم از اون خانم سوالاتمو پرسیدم کلی بهم روحیه داد که اصلا سخت نیست و نباید روحیه اتو ببازی گفت تشخیص رو فلان دکتر داده که از قضا دکتر پدرم بود گفت اونجا خیلی روحیه اشو از دست داده بود برا همین پزشکش رو عوض کردیم اومدیم اینجا دوره ی درمانش داره عالی پیش میره چند جلسه دیگه خوب خوب میشه در همین لحظه برادرش از اتاق دکتر اومد بیرون و خداحافظی کرد رفت.

بعد چند نفر نوبت من رسید اگه بگم استرس نداشتم دروغ گفتم دکترم خیلی انسان شریفیه به محض ورود روحیه میگیری شوخ طبعه آزمایش هامو چک کرد گفت سونو نرفتی گفتم این سری سونو ندادین قبلی رو دارم همون قبلی رو چک کرد و لام خونی رو باز کرد دلم ریخت یک بسم الله محکم گفت و لام رو گذاشت زیر میکروسکوپش دلم قرص شد یه چند دقیقه ای نگاه کرد و یه چیزایی یادداشت کرد و گفت خیلی بهتره نسبت به سری قبل و نیازی به نمونه برداری نیست خیلی خوشحال شدم برام دارو نوشت و گفت ویتامین دی بدنت نسبت به دو سری قبل خیلی کمتره بیشتر حواست به آفتاب باشه وگرنه عواقب خوبی نداره.

وقتی تو اتاق دکتر بودم مادرم زنگ زده بود تا اومدم بیرون بهش زنگ زدم میدونستم نگرانه پرسید چی گفت گفتم وضعیت خونم خیلی بهتره گفته نیازی به نمونه برداری نیست خوشحالیش رو از پشت گوشی با تموم وجود حس کردم گفت دیشب تا صبح خوابم نبرده همش دعا میکردم نیاز به نمونه برداری نباشه, ازش تشکر کردم

قربون مادرها که انقدر هوای بچه هاشون رو دارن و نمی خوان خاری به دستشون بره