دیوار کوتاه

از دیشب که اون همه عذاب آور بود برام, تصمیم گرفتم کمی به فکر خودم باشم و انقدر موجب لگدمال شدن خودم نشم. اما بد مرضی شده این عادت              

اما دلیلش رو فقط خودم میدونم و خدای خودم 

اما متاسفانه مرض بدی است هرچند که دیگر سراغی نگیرم اما مدام چک کردن تلگرام و انتظار کشیدن که شاید پیامی رسیده باشد هم بد دردی شده, چک نمی کردم عین گوشی ام که دیگر زنگ خوری ندارد عین اینباکسم که دیگر پیامکی نمی رسد. 

اما دیشب 4:55 دقیقه یک سلام رسیده به تلگرامم که باعث شد, ظهر بعد دیدن جواب بدم سلام خوبی؟ و همین بهانه ای شده از ساعت دوازده و نیم  به بعد ظهر منتظر اومدن جوابی برای این پیامم باشم که خبری نیست.

یاد نگرفته ام کلاس بذارم یاد ندارم پیامی را بی جواب بذارم, یاد نگرفته ام غرور داشته باشم, یاد نگرفته ام دلی بشکنم.

هر چه بودم توی زندگی صاف و صادق بودم و بدتر از اون ساده و دلسوز

همین ویژگی ها باعث شد هر کسی به طرزی زخمی بزند بر زندگی ام, حتی نزدیک ترین هایم بهم رحم نکردن

از وقتی پدرم رفت منهای خواهرام که همیشه بهم محبت داشتن بقیه هیشکی نپرسید اوضاع چطور میگذره؟  وقتی یادم میکردن که بهم نیاز داشتن و دیگر هیچ و منم روی حس مهربانی همیشگی تا تونستم کوتاهی نکردم این از نزدیکان درجه دوم من و البته درجه ی یک کسی را ندارم جز مادر, که مادر است در هر صورت

غریبه ها هم به همین روال, پسری اومد توی زندگیم و توی روزهای سخت سعی می کرد با صحبت هاش حال روحیم رو آروم تر کنه که نمی دونم دلیلش چی بود یک دفعه رنگ عوض کرد و همه ی صحبت هاش تبدیل شد به فحش و بد و بیراه اینکه من پیرزنم و غیره و غیره, بازهم مقصر نبودم توی فروم های اجتماعی دوستان میدونن من متولد چه سالی هستم و ایشون با اطلاع کامل اومده بود سمتم و یک دفعه این موضوع رو بهانه کرد ولی خب رفتنش به صلاح تر بود چون نه امکان دیدن برامون فراهم بود و نه رابطه ی فراتر, هر چه بود تایپ جملات بود از دو قطب دور از هم ایران.

بیش از 1.5 سالی تنهایِ تنها بودم خیلی وقت ها دلم می گرفت تنهایی عذابم میداد به دلیل مشکلاتی که توی دنیای واقعی داشتم و اینکه حتی یک دونه دوست از نوع هم جنس خودم نداشتم تا باهاش درددل کنم چندباری برای خالی کردن دلم تصمیم گرفتم برم چت روم, که آدم های اونجا متاسفانه هر کسی به من پی ام می داد دنبال هوس بودن و بس

+ می ترسم از آدم ها

+خدا نکند خشی بر اعتماد وارد شود چه رسد بر شکستن

پ.ن: ناز پرورده ها را روزگار پوست کلفت می کند نشان به این نشان که گفتم الان 00:12