آزادی در خیابان بهار

دلم این روزها همان خانه باغ را می خواهد

که دور تا دورش پر بود از درختان گردو

وسطش گل سرخ بزرگی بود

که صبحگاهان دست در دست نسیم به رقاصی می پرداخت

و بویش تا دورترین نقطه های خیابان بهار را مست می کرد

آری همان خانه باغ را می خواهم

که توقف غریبه ها پیگرد قانونی داشت

و از پشت پنجره های اتاقم

می شد گذر مردان سیاست را دید زد

همان خانه ای که دخترکان درونش امنیت می کاشتند

 واسطه اش موقعیتی جغرافیایی بود

که از تاریخ گذشته به ارث برده بود

خانه ای که روزی اعیان ها درونش تردد داشتند

و امروز متروکه ای بیش نیست

بسان همسایۀ سمت راست

دلم برای قدم زدن هایم از ابتدا تا انتهای بهار تنگ شده است

هر قدمی که می زدی پر بود از صلابت و استحکام

انگار تمام خیابان را به نامت قباله زده باشند

انگار دختر همان دیار باشی

آن پیرمردی که در ته خیابان مغازه اش

پر بود از شیر مرغ تا هر نیاز آدمیزادی

که با صدای پر مهرش می گفت دخترم بارت سنگین

مواظب گرگان خیابان باش

و با اطمینان می گفتی ترسی نیست

کسی سراغ نگاه تلخ را نمی گیرد

دلم زندگی می خواهد

درون همان کوچه باغ پاییزی

که ابتدای آبان ماه پر می شد از برگ های رنگین

و دیگر مجبور نبودی برای دیدن مطب دکتر

دست به دامان بلیط اتوبوس و هواپیما باشی

کافی بود هر چهارشنبه عصر این مسیر پاییزی را با پای پیاده طی کنی

دلم خرید می خواهد

سیب زمینی, پیاز, گوجه, سیب سرخ و انار

از همان آقا مرتضی خوش اخلاق

دلم این روزها برای استقلال تنگ شده است

دلم زندگی از جنس آزادگی می خواهد

پ.ن:

1. می خواهم سنت شکنی کنم و دل به دریا بزنم.

2. دلم از آن هایی که افکار ناتوانی را در ذهن می کارند دوری کن.

3. متن واقعیت هایی است که لمس شده

4. مرا به صبح برسان و از این درد نجاتم بده