45

چند روزی میشه نه فرصت دارم نه حال و حوصله درست و حسابی, کلا از قدیم آدمی بودم که از بلاتکلیفی بیزار بودم.

فعلا درگیر یه کار اداری شدم خوب پاس میدن از این ارگان به اون ارگان

امشب پسر خواهرجان رو بردیم پارک, تو ماشین منُ اون همیشه عقب می شینیم پدر و مادرشم جلو هستن, یه دفعه وسط راه متوجه شدم داره بلند بلند یه چیزی رو تکرار میکنه شیشه رو آورده پایین و نگاهش به آسمونه و مدام تکرا ر میکنه خداجون به من یه خواهر بده 

پرسیدم چی میگی؟ میگه دارم از خداجون خواهر میخوام میگم کجاست خدا؟ اشاره کرد به ماه که بهش گفتم عزیزم اون ماهه نه خدا و دستمو گذاشتم رو قلبش گفتم خدا اینجاست.

خواهرم سال هاست ازدواج کرده و هنوز صاحب بچه نشدن این پسر 2.5 ساله رو به سرپرستی قبول کردن اینم مدام حس تنهایی میکنه و یه مدتیه همش دعا میکنه که خدا بهش خواهر بده تا باهم بازی کنن

رو کرده به باباش میگه بابایی تو که ماشین خریدی خب میرفتی واتن میخریدی بهتر نبود؟ منظورش وانت هست که عشق پشت وانت نشینی داره

خدای شیطنته و تنها دلیل روحیه دهی این روزهای من