قضاوت نکنیم

امشب دایی اینا اومده بودن دیدن مادربزرگم یه چیزی گفت که برخلاف انتظارم ناراحت نشدم و لبخند زدم 

دیروز که سوار اتوبوس شدم به ذهنم رسید داییم که بفهمه موضوع افتادن من رو گیر میده چرا تنهایی رفتی دختر یکی رو باید به خودش ببره

و دقیقا امشب همین مورد رو گفت   

دیروز جواب آماده کرده بودم که بگم منم بدم نمیاد سوار ماشین پرشیا پدرم می شدم و پا به پای او مسیر درمانمو طی می کردم

منم بدم نمیومد که سوار ماشین گران قیمت همسرم میشدم و با کلی ناز و کرشمه میرفتم هم بر چکاپ و هم برای تفریح 

وقتی از جفتش محرومم باید منت کی رو بکشم چه کسی حاضره بخاطر من کار و کاسبیش رو بذاره کنار چند روزی و منو ببره یه شهر دیگه

اما هیچی نگفتم سکوت کردم 

خاله ام گفت خواهرش تا توی اتوبوس همراهیش کرده اینجا هم این خواهرش رفته دنبالش

زن داییم گفت آدم که مجبور باشه تنهایی هم میره 

دیگه چیزی نگفت داییم 

میدونستم منظورش برادرامه اما اونا همه درگیر زندگی خودشونن و من هیچ انتظاری ندارم چون واقعا گرفتارن 

خودش رو میبینه هر چند وقت دختراشو میبره برا چکاپ منم پدرم زنده بود نمیذاشت آب تو دلم تکون بخوره اما نیست 

نمیشه که حتما یک مرد باشه تا زندگی کرد 

من تنهاییمو پذیرفتم و دیگه هم ناراحت نمیشم از قضاوت اونایی که از بالا دارن نگاه میکنن

تازه بدتر از من و بی کس تر من تو این مملکت فراوونه