105

هیچ حس و حالی نیست, نه برای نوشتن, نه بری دوختن, نه برای خواندن, نه حتی برای نفس کشیدن

فقط و فقط دلم گرفته از خودم, از این همه سردرگمی, از این همه درد و گیجی

دیشب رو میگفتم از شب های شومه, امشب شوم تر از دیشب 

این زمان مرا می کشد

زنده زنده می کشد 

خواب ابدی

یک دو روزی میشه 

 باز فضا

 بوی هوای دو نفره گرفته

دلم یک قدم زدن دبش می خواهد 

من و خدا

پیرو پیشنهادات دوستمون آقا امیر این متن رو می نویسم. 

خلوصی از جنس مادر

مادری در بستر تب می سوزد

دخترش تمام مهر را برچیده

غرغرش فضای جهان را پر کرده

یادش نیست

شب آبستن خود 

و رنج آن زن بیچاره در محراب نیاز

یادش نیست 

رنج نه ماهه ی آن زن آبستن را 

هیچ خبری نیست

گاهی دلت به قدری درد می کند

که هیچش چاره نیست

جز سکوت 

سکوتی که خون را از مغزت می گیرد

و استخوان استخوانت را به تنگ می آورد

باز استرس دامن خستگی هایم را گرفته

دیگر توان دردم نیست

خدایا آرامشم را به من برگردان

حال دلم را خوب کن